De arbeidsmarkt verandert voortdurend. Dit heeft niet alleen met de economie te maken maar ook met de wet en regelgeving. Werkgeversorganisaties en de vakbonden buigen zich voortdurend over cao’s en proberen voor hun belanghebbenden het beste er uit te halen. De werkgeversorganisaties VNO-NCW, MKB-Nederland en AWVN hebben ook gekeken naar de arbeidsvoorwaarden voor werknemers. Deze organisaties hebben een arbeidsvoorwaardennota 2015 opgesteld. Hierin is onder andere aangegeven dat de huidige arbeidsvoorwaarden in de cao’s niet meer passend zijn in de “huidige realiteit van de arbeidsmarkt”. De werkgeversorganisaties pleiten voor aanpassing van de arbeidsvoorwaarden.
Wat willen de werkgeversorganisaties veranderen?
De werkgeversorganisaties zijn zich bewust van het toenemende belang van flexibiliteit en maatwerk op de arbeidsmarkt. Daarom willen zij meer flexibiliteit in de cao’s. Deze flexibiliteit moet volgens de werkgevers vooral gericht zijn op het creëren van meer mogelijkheden tot het maken van individuele afspraken met werknemers. Ook dient de beloningsstructuur voor een deel gekoppeld te worden aan de economische omstandigheden. Verder dient er in de cao aandacht te worden besteed aan het afbouwen van onregelmatigheidstoeslagen. Verder willen werkgevers dat flexibele arbeidskrachten meer zekerheden krijgen. De werkgeversorganisaties hopen dat ze de cao’s in overleg met de vakbonden kunnen aanpassen.
Reactie van Technisch Werken
Het aanpassen van de arbeidsvoorwaarden in de cao’s is niet eenvoudig. Door het invoeren van nieuwe arbeidsvoorwaarden of het versoberen of verwijderen van bestaande arbeidsvoorwaarden worden altijd wel werknemers benadeeld. Deze werknemers zullen dit niet zonder ‘slag of stoot’ over zich heen laten komen. Met de opmerking dat flexibele arbeidskrachten meer zekerheid moeten krijgen zitten de werkgeversorganisaties wel goed. De Nederlandse overheid doet hun best om de flexibele arbeidskrachten op de Nederlandse arbeidsmarkt meer zekerheden te bieden. De invoering van de Wet Werk en Zekerheid levert hier een belangrijke bijdrage aan.
De aanzegtermijn waar bedrijven zich aan moeten houden en de voorschriften met betrekking tot equal pay zorgen er voor dat uitzendkrachten en andere flexwerkers meer duidelijkheid krijgen over hun dienstverband en hun beloning. Scheefgroei in salarissen wordt doormiddel van equal pay tegengaan. Naast equal pay en de aanzegtermijn wordt ook het concurrentiebeding uit vrijwel alle tijdelijke contracten gehaald. Hierdoor kunnen werknemers na afloop van hun tijdelijke contract makkelijker bij andere bedrijven solliciteren omdat het concurrentiebeding geen belemmering meer vormt. De aanzegtermijn zorgt er voor dat deze tijdelijke krachten minimaal een maand van te voren weet of ze langer bij hun huidige werkgever aan de slag kunnen blijven of moeten solliciteren.
Er dient echter nog een hoop verandert te worden op de arbeidsmarkt. Daarnaast dient ook met betrekking tot de hypotheekverstrekking het nodige te veranderen. Veel flexwerkers krijgen met moeite een goede hypotheek en dat vormt een belangrijk nadeel van deze groep werknemers.