De Wet Arbeidsmarkt in Balans oftewel de WAB gaat op 1 januari 2020 van kracht. De overheid heeft hoge verwachtingen van deze wet want de WAB moet namelijk de balans op de arbeidsmarkt weer gaan herstellen. De overheid doelt daarmee op de balans tussen het aantal mensen met een vast contract en het aantal mensen dat werkt op flexibele basis. In grote lijnen komt de WAB er op neer dat het inzetten van flexwerkers voor bedrijven duurder wordt. Dan zou je misschien denken dat vaste krachten goedkoper zouden worden? Dat is dus niet het geval. Door flexkrachten duurder te maken zouden vaste krachten automatisch goedkoper lijken. De overheid slaat ook met deze wet een modderfiguur.
Het moment waarop de WAB wordt ingevoerd kan bijna niet ongelukkiger worden gekozen. De economische groei komt tot stilstand en verschillende bedrijven in de bouw en civiele techniek hebben te maken gehad met strenge regels op het gebied van stikstofuitstoot en PFAS. Ook agrarische bedrijven en hun afnemers en toeleveranciers hebben te maken gehad met deze ontwikkelingen. De overheid is op dit gebied een belangrijke veroorzaker van de onzekerheid. Elk logisch denkend mens weet dat onzekerheid over het algemeen leidt tot voorzichtigheid. Bedrijven gaan kosten besparen in afwachting wat de overheid nu weer voor nieuwe belemmerende wetgeving gaat doorvoeren.
Als men bij deze nationale onzekerheden ook nog de internationale onzekerheden gaat optellen dan ontstaat er een hele lastige situatie voor bedrijven. Dat er een brexit zal komen is vrijwel zeker maar de internationale handelsafspraken zijn voor veel bedrijven nog een bron van onzekerheid. Ga je in deze gespannen tijd nog extra vaste contacten uitdelen aan werknemers? De meeste bedrijven zullen dat niet gaan doen. Gaan bedrijven dan flexwerkers langer aan het werk houden? Ook dit is een vraag die waarschijnlijk met een keihard nee zal worden beantwoord. Bedrijven zullen hun vaste en flexibele schil opnieuw gaan beoordelen. De kans is heel groot dat bedrijven hun flexwerkers gaan afschalen. Dat betekent in feite dat bedrijven afscheid gaan nemen van flexkrachten. Vooral als de vooruitzichten in de productie onzeker zijn zullen bedrijven niet onnodig lang flexwerkers aan het werk houden. De beslissing om afscheid te nemen van flexkrachten zal daarom alleen maar eerder vallen. Dat resulteert weer in grotere werkloosheid. Het aanbod aan personeel zal toenemen en de vraag naar personeel zal afnemen. Of bedoelt de overheid deze ontwikkeling met de: Arbeidsmarkt in Balans?