Het gaat niet goed met mosselen en oesters in de Waddenzee. Dat komt onder andere omdat er te weinig schelpdierriffen zijn waar de mosselen en oesters veilig een eigen leefomgeving kunnen maken. Oesters en mosselen worden ook wel biobouwers genoemd. Een biobouwer is in de biologie een schepsel dat de mogelijkheid heeft om een eigen leefomgeving te creëren om in te kunnen leven. Mosselen hebben echter wel een constructie nodig om zich aan vast te hechten. Dit worden ook wel riffen genoemd. Mosselen kunnen zich massaal aan riffen hechten waardoor mosselriffen ontstaan. Deze riffen worden steeds groter. Dit is goed voor de populatie van mosselen maar ook voor andere levensvormen in de Waddenzee. Hierbij kun je denken aan zeesterren, krabben en algen.
Als de mosselen jong zijn leven ze in het water maar naar mate de diertjes ouder worden gaan ze op zoek naar een plek waar ze zich aan kunnen hechten. Mosselen kunnen namelijk moeilijk op zandplaten overleven. Er moeten meer riffen worden gemaakt waar mosselen zich aan kunnen hechten. Onderzoekers van de Universiteit Utrecht zijn daarom gestart met een project om biologisch afbreekbare riffen te maken. Deze worden gemaakt met behulp van een 3D printer. De riffen zijn biologisch afbreekbaar en zullen op verschillende plaatsen worden aangebracht. Doormiddel van deze riffen kan de populatie van mosselen groeien de komende tijd.