Tijdens de wekelijkse persconferentie op vrijdag 24 januari gaf premier Mark Rutte 2014 aan dat de werkgelegenheid de belangrijkste prioriteit blijft van het kabinet. Hij benoemde hierbij dat het gaat om het aan het werk houden van medewerkers en het aan het werk krijgen van werklozen. Hij deed deze uitspraak nadat er een bericht werd bekendgemaakt dat de werkloosheid weer was gestegen in de afgelopen maand. Dit was een teleurstellend bericht nadat een aantal maanden daarvoor de werkloosheid was gedaald. Dit zorgde er voor dat veel mensen positief gestemd waren over de arbeidsmarkt.
In 2013 bleek ook een recordaantal faillissementen te hebben plaatsgevonden. Hierdoor kwamen veel werknemers op straat te staan. Rutte noemde dit verschrikkelijk voor de personen die bij deze faillissementen betrokken zijn. Daarnaast gaf hij duidelijk aan dat het kabinet wel doorgaat met saneren en hervormen van de overheidsfinanciën. Dit is volgens hem nodig om de economie van Nederland te herstellen.
Reactie van Technisch Werken
Voor Rutte is het lastig om de juiste koers te bepalen van de Nederlandse regering. Of de koers juist is blijkt meestal achteraf. Tijdens de volgende verkiezingen wordt vaak duidelijk wat de bevolking vind van de plannen van de regerende partijen. In de geschiedenis is het regelmatig gebeurd dat regerende partijen in de volgende verkiezingen werden afgestraft voor hun beleid. Misschien gebeurd dat ook wel met kabinet Rutte. Duidelijk is wel dat Rutte de koers van bezuinigingen niet wil wijzigen. Hij blijft vasthouden aan saneren en hervormen. De bevolking van Nederland krijgt hierdoor verschillende financiële tegenslagen te verwerken. Dit zorgt voor ongenoegen en onrust. Daarnaast daalt de koopkracht door de bezuinigingen.
De aandacht van het Kabinet moet niet voornamelijk bij bezuinigingen liggen. Op die manier kan de door Rutte aangegeven prioriteit van de werkgelegenheid nooit worden ondersteund. Het is veel belangrijker om te kijken waarin het overheidsgeld wordt geïnvesteerd. Een keiharde aanpak van fraude met uitkeringen is hierbij een belangrijk speerpunt. Miljoenen euro’s aan uitkeringen verdwijnen in Nederland in de zakken van mensen die daar geen recht op hebben. Daarnaast gaat er veel uitkeringsgeld over de grens naar het buitenland. Allemaal geld dat Nederland niet meer terug ziet. De aanpak van deze fraude kan Nederland veel geld opleveren. Het is vreemd dat Nederland hiervoor nog geen sluitende oplossing heeft gevonden. Ook belastingontduiking moet worden aangepakt evenals het declaratiewangedrag van overheidsmedewerkers. Dit laatste gaat meestal per individu niet om enorme bedragen maar wanneer men alles bij elkaar optelt ontstaat een flink bedrag dat ook ergens anders in geïnvesteerd kan worden. Geld moet daar terechtkomen waar het nodig is.