Een lasverbinding is een onuitneembare verbinding tussen twee delen materiaal (meestal metaal) waarbij gebruik wat gemaakt van hitte waardoor de laskanten van de materialen inelkaar versmelten. Doordat er gebruik wordt gemaakt van hitte is de kans op vervorming groot. Tijdens het lassen zullen de meeste metalen in meer en mindere mate gaan vervormen. Dit komt veel voor bij het lassen van constructies en frames.
Als men bij de lasverbindingen in de werkstukken slechts één kant verwarmt dan trekken de constructiedelen de kant op waar de lasverbinding wordt gemaakt. Dit gebeurd onder andere in sterke mate bi rvs maar ook bij staal en aluminium komt dit aan de orde. Bij het lassen van rvs ontstaat een krimp in het materiaal omdat de structuur verandert door de hitte. Daardoor wordt het materiaal rondom de las gereduceerd. Het lassen zorgt er voor dat het aangebrachte materiaal gaat trekken en dus krom gaat staan. Er zijn verschillende manieren om te voorkomen dat de maatvoering verkeerd wordt. Een bekende oplossing is voorspanning bieden.
Door het bieden van voorspanning maakt men als het ware een iets stompere hoek. Tijdens het lassen wordt het materiaal door de hitteinbreng in de juiste positie gebracht. Het is ook mogelijk om voorspanning te bieden in combinatie met gloeien. In sommige lasmethodebeschrijvingen (wps) staat dat een materiaal of werkstuk voorgegloeid moet worden. Indien gewenst kan men voor het gloeien een bepaalde voorspanning geven zodat het product tijdens het gloeien in positie komt. Het is dan wel van belang dat men het gloeien in de tegenovergestelde richting uitvoert.