Men kan een ontwerp van een systeem op verschillende manieren analyseren. Een voorbeeld van een methode die hiervoor gebruikt kan worden is functionele decompositie. Het is belangrijk dat gegevens in een bepaald systeem overzichtelijk worden gerangschikt. Daarom dient er een hiërarchische verzameling plaats te vinden van verschillende functie en deelfuncties. Bij functionele decompositie streeft naar soortgelijke bewerkingen transparant onder te brengen in één algemeen bruikbare functie. Binnen deze algemeen bruikbare functie kan men de bewerkingen weer opdelen in verschillende deelfuncties.
In sommige systemen komen bepaalde functieparameters meerdere keren voor. Men dient dan een duidelijk overzicht te creëren door bijvoorbeeld een geheugen op te delen met ‘antwoorden’ en ‘vragen’ die veel voorkomen. Men kan een soort bibliotheek creëren met deeloplossingen voor bepaalde vragen.
Het is belangrijk dat de ‘vragen’ en ‘antwoorden’ logisch aan elkaar verbonden zijn en dat men bij wijzigingen wel de juiste waarde krijgt. Als een bestand wordt verandert moet de waarde eveneens in het geheugen worden aangepast. Men kan er voor zorgen dat de verschillende functies een collectief geheugen delen. Als men in dit collectief geheugen iets verandert heeft dat automatisch gevolgen voor de functies en deelfuncties die aan elkaar gekoppeld zijn.
Het is van groot belang dat men de functies en deelfuncties goed indeelt voordat men de digitale bibliotheek of het centrale geheugen gaat indelen. Daarvoor is functionele decompositie een effectieve methode. Deze methode wordt gehanteerd door engineers en maintenance engineers om bij voorbeeld geautomatiseerde productieprocessen in te richten.