De Wet Arbeidsmarkt in Balans gaat van kracht op 1 januari 2020. Vanaf dat moment wordt het voor bedrijven duurder om flexkrachten in dienst te hebben. De overheid verwacht dat bedrijven massaal vaste contracten zullen verstrekken om daarmee de kosten van het personeelsbestand te reduceren. Dit is echter een totaal verkeerde inschatting. Bij bedrijven gaat het anno 2019 en 2020 niet om het beperken van kosten van personeelsleden maar veel meer op het beperken van algehele risico’s. Daar vormen de personeelskosten slechts een onderdeel van.
Bedrijven hebben in veel gevallen al te maken gehad met een cao-verhoging waardoor de kosten van het personeel al zijn toegenomen. De inkomsten van bedrijven nemen echter niet aanzienlijk toe. Met name in de bouw maar ook in de techniek staan prijzen onder druk. De stikstofcrisis en de PFAS-problemen hebben er voor gezorgd dat veel werk is stil komen te liggen. Het gevolg is dat een groot deel van het personeel thuis op de bank zat omdat bedrijven geen werkzaamheden mochten verrichten. Daardoor zijn bedrijven tegen het einde van 2019 al kritisch gaan kijken naar hun personeelsbestand. Deze kritische blik zal ook richting januari 2020 alleen maar kritischer worden.
Dat blijkt nu onder andere al uit het aannamebeleid van veel bedrijven. Er worden nauwelijks nieuwe werknemers aangenomen en al helemaal niet op vaste posities. Tegen het einde van 2019 schalen bedrijven af. Er worden flexwerkers naar huis gestuurd vooral nu de kosten van deze groep werknemers begin 2020 omhoog gaan. De werkloosheid onder flexwerkers zal daarom de komende tijd alleen maar verder toenemen.