Werknemers geven steeds vaker openlijk bij hun werkgever aan dat ze op zoek gaan naar een andere baan. In het verleden werd de werkgever meestal niet op de hoogte gebracht. De redenen waren daarvoor verschillend. Meestal hielden de redenen om het niet te melden verband met een bepaalde angst dat de arbeidsrelatie door de sollicitatiewens zou verslechteren. Tegenwoordig is deze angst veel minder. Bedrijven hebben in Nederland grote moeite met het vinden van nieuw personeel en het behouden van personeel. Dat blijkt onder andere uit het grote aanbod aan vacatures dat open staat bij bedrijven in Nederland. De vraag is groter dan het aanbod waardoor de verhoudingen op de arbeidsmarkt aan het veranderen zijn. Zelfs wanneer werknemers aangeven dat ze willen vertrekken zijn bedrijven bereid om te praten over arbeidsvoorwaarden. Zo kunnen werkgevers besluiten om meer salaris te bieden maar ook flexibele werktijden zijn populair omdat medewerkers dan hun werkzaamheden en arbeidstijd meer kunnen aanpassen aan de privéomstandigheden.
Naast deze varianten van arbeidsvoorwaarden kan ook gekeken worden naar doorgroeimogelijkheden of opleidingen. Met name voor werknemers die nog niet zo lang in een bepaalde sector werken zijn loopbaanperspectieven zeer gewenst. Natuurlijk kunnen werkgevers niet met alle wensen instemmen van werknemers. Er kan ook worden besloten om bepaalde wensen of eisen niet te honoreren. Werkgevers moeten namelijk ook rekening houden met het overige personeelsbestand. Ze kunnen niet iedereen meer belonen en zullen daarom keuzes moeten maken. Een personeelsbeleid waarbij alleen de personeelsleden extra beloond worden als ze meer voor zichzelf opkomen kan voor een grote scheefgroei zorgen. De onmondige werknemers kunnen dan tekort worden gedaan ten opzichte van werknemers die brutaler zijn. Dat zijn de dilemma’s waar veel werkgevers zich in Nederland zorgen over kunnen maken.