De stakingen die de basisscholen gaan houden op 30 en 31 januari kunnen op weinig begrip rekenen van de maatschappij. De basisscholen geven aan dat voor hun de maat vol is en er meer geld moet naar het basisonderwijs. Vanuit de overheid is er echter al extra geld beschikbaar gesteld maar scholen willen dit op structurele basis. Onderwijsinstellingen laten aan de media een dramatisch beeld zien over de erbarmelijke omstandigheden waarin ze les moeten geven. Als leerkrachten ziek zouden zijn is er nauwelijks een vervanger beschikbaar ook zouden bepaalde scholen regelmatig leerlingen naar huis hebben gestuurd vanwege een tekort aan leerkrachten.
Dit tekort aan leerkrachten zou te maken hebben met geld? Klaarblijkelijk zijn alle problemen spoedig opgelost als de leerkrachten meer loon krijgen. Dan zijn de problemen en de werkdruk dragelijker en zouden er dus ook meer mensen in het basisonderwijs aan de slag willen. Als dit de oplossing was geweest was het wel heel eenvoudig. Geld is echter geen oplossing, het is hooguit een middel, een ‘ruilmiddel’ zoals je het op school leert. Leerkrachten doen er alles aan om de drama’s in het onderwijs zo groot mogelijk in de media uit te meten. Daardoor hopen ze op begrip en steun uit de maatschappij. Die steun is er echter nauwelijks en dat is niet verwonderlijk.
Er zijn namelijk heel veel sectoren die het lastig hebben in Nederland. Denk bijvoorbeeld aan de kinderopvang. Deze sector heeft de laatste tijd te maken gehad met een toenemende werkdruk. Groepen op de kinderopvang zijn overvol. Op de stakingsdagen is het bijna onmogelijk om de kinderen op de buitenschoolse opvang op te vangen. Kortom meer problemen. Ondertussen kunnen de leerkrachten handenwrijvend zich verheugen op de media-aandacht die ze krijgen en de druk die ze uitoefenen. Ouders maken extra kosten en kinderopvanginstanties komen in de knel. Deze druk zou volgens de leerkrachten in hun voordeel werken. Zo zou de maatschappij druk gaan uitoefenen om de leerkrachten hun zin te geven. Een dergelijke onverantwoorde houding kan echter niet op steun rekenen vanuit de maatschappij.
Bovendien worden de kinderen ook nog eens de dupe. Twee dagen minder school en dat niet voor één kind maar voor bijna alle kinderen. Als een kind het al moeilijk heeft op school wordt de achterstand alleen maar groter door deze stakingen. Het argument dat scholen de stakingen houden voor de kinderen is daardoor waardeloos. Er is maar één hoofdreden waarom er gestaakt wordt en dat is het persoonlijke belang van de leerkrachten. Iedereen heeft te maken met meer werkdruk in 2020 en zal daar mee om moeten gaan. Staken is geen oplossing maar een vergroting van het probleem.