Op maandag 7 december 2015 verscheen er een bericht op de NOS dat de terreurdreiging in Europa vooralsnog geen effect heeft op de economie. Dit beweren verschillende deskundigen. De deskundigen doen deze uitspraak op basis van een analyse van de effecten van eerdere terreurdaden. Job Swank, directeur en econoom van De Nederlandsche Bank geeft aan:”Vooralsnog merken we er niet veel van op het gebied van de economische groei”. De terreurdaden hebben volgens hem geen invloed op de verwachtingen die men uitspreekt over de economie. Swank benoemt:”Als je kijkt naar ervaringen uit het verleden dan is het vertrouwen gewettigd dat we er ook in de toekomst niet veel van gaan merken.” Daar mee doelt hij op de effecten van een terreurdreiging voor de economie.
Na de aanslagen in Parijs op 13 november 2015 was er ook nauwelijks een effect merkbaar op de beurzen. Er werd blijkbaar gewoon handel gedreven ondanks de vreselijke daden die de terroristen hadden gedaan. Volgens het IMF kunnen aanslagen wel invloed hebben op het consumentenvertrouwen. Maar er zijn natuurlijke meerdere factoren die daar een inbloed op hebben. Zoals het algehele gevoel van onveiligheid dat moet heersen voordat men echt vertrouwen in de economie gaat verliezen.
Reactie van Technisch Werken
De economie draait voor een groot deel op emotie. Daarnaast is de economie sterk gebonden aan wat men wil geloven en waar men waarde aan hecht. Hebzucht, praalzucht en andere kapitalistische factoren spelen ook een rol. Deze factoren zijn soms (helaas) diep geworteld in karakters van mensen en culturen van bedrijven. Door eigen winst voor ogen te houden kan het leed dat andere mensen wordt aangedaan geheel langs mensen heen gaan. Buiten een formele minuut stilte slaat men niet of nauwelijks acht op de gebeurtenissen.
Deze stoïcijnse houding zorgt er voor dat veel bedrijven, werknemers en consumenten hun dagelijkse werkzaamheden hervatten na aanslagen en rampspoed de andere mensen heeft getroffen. De economie is persoonlijk naar de mensen zelf en onpersoonlijk naar andere mensen die niet tot de werkkring of familiekring behoren. Dit is hard maar zorgt er voor dat het effect van aanslagen op de economie beperkt is en vermoedelijk zal blijven. In de straten in de buurt van de aanslagen ging men de volgende dag weer aan het werk, de dag daarop ook en de dag daarop eveneens.
Voor men het wist was een week verstreken en had men haar broodnodige bijdrage aan de economie geleverd. De slachtoffers? Daarvoor had men een bloem gelegd of een kaars aangestoken. De bloem verwelkte en de kaars doofde en de economie hield stand. De economie is als een machine die je niet tegenhoud met gevoelens. Slechts enkele mensen voelen de pijn en het gemis na de asnslagen maar deze mensen zijn te gering in aantal om effect op de economische machine te hebben. Het is hard maar realiteit.