De olieproductie neemt wereldwijd nog steeds toe. Het is nu bijna dagelijks in het nieuws. Landen zoals Iran en Irak willen nog meer olie gaan produceren terwijl Rusland en Saoedi-Arabië nu langzamerhand tot de conclusie komen dat er een halt moet worden toegeroepen aan de productieoorlog. Amerika heeft inmiddels de grootste olievoorraad in 86 jaar en vele andere landen merken ook dat ze veel meer olie moeten opslaan omdat de vraag niet in verhouding is tot de productie.
Olieopslag een probleem
Handelaren in olie komen nu voor nieuwe problemen te staan. Waar kan men deze enorme hoeveelheden olie nog kwijt? De olieopslagtanks op het land raken door de overproductie van olie inmiddels vol. Daardoor wordt het steeds lastiger om met olieschepen de olie aan wal te lossen. De olietanks van tankopslagbedrijf Vopak zaten in 2015 al voor 93 procent vol. Nu moeten oliehandelaren op zoek naar andere locaties om olie op te slaan. Steeds vaker gebruiken oliehandelaren de olietankers zelf om overtollige olie op te slaan. Schepen kiezen er voor om in de buurt van de havens voor anker te gaan. Daar wachten ze op het moment dat ze de olie kunnen lossen.
Olietankers voor anker
Inmiddels liggen er voor de kust van Rotterdam zo’n 40 tankers. Sjaak Poppe de woordvoerder van Havenbedrijf Rotterdam is dit aantal schepen veel hoger dan normaal. De woordvoerder geeft echter aan dat de meeste schepen niet wachten om hun olie te lossen. In plaats daarvan wachten ze op een stijging in de olieprijs. Door hogere olieprijzen wordt het gunstiger om olie te lossen. Op dit moment is de olieprijs echter zeer laag. Maar ook al stijgt de prijs maar een paar dollar per vat, alle beetjes helpen op de oliemarkt. Met aanzienlijke aantallen liters zijn een paar dollar per vat omgerekend al snel duizenden dollars. Op dit moment zorgen de olietankers nog niet voor problemen. Op de zee is namelijk veel ruimte. Er zijn tussen de vaarwegen ook speciaal aangewezen ankergebieden volgens Poppe.
Reactie van Technisch Werken
De opslag van olie kost geld maar brengt ook risico’s met zich mee. Schepen moeten niet tegen elkaar opvaren omdat er dan enorme olierampen kunnen ontstaan. Uiteindelijk moet men de conclusie trekken dat het totaal zinloos is om de verhouding tussen vraag en aanbod van olie zover uit elkaar te houden. Men moet deze verschillen weer in verhouding brengen. Als men dat doet kan men weer een balans creëren.
Het gaat nu alleen om marktaandeel op de oliemarkt. De kans is groot dat men onderling tot afspraken komt om iedereen een bepaald marktaandeel te geven en de olieproductie voor elk land te bevriezen. Voor het zover is zal men echter wel keihard moeten onderhandelen. De onderhandelingen kunnen natuurlijk stuk lopen op politieke, economische en zelfs religieuze verschillen en conflicten.