De eerste dagen van januari zijn voorbij en de meeste werknemers zijn weer begonnen met hun werk. Na een periode van feestdagen en het afsluiten van het ‘oude jaar’ wordt er nu voorzichtig gekeken naar het komende jaar: 2025. Een jaar met de nodige uitdagingen. Een belangrijke uitdaging voor de maatschappij vormt de arbeidsmarkt. Geruime tijd is er sprake van tekorten aan personeel. Deze tekorten zijn in vrijwel alle sectoren merkbaar als het nu gaat om de commerciële sector of bij de non-profit bedrijven en overheidsinstellingen. Het aantal vacatures neemt toe en de meeste creatieve oplossingen die bedacht zijn door bedrijven zijn al lang niet meer zo creatief. Sociale media is bijna volledig volgegooid met vacatures en promotiefilmpjes om mensen te werven voor een functie bij een organisatie. Niet alleen reguliere bedrijven houden zich hier mee bezig. Headhunters, detacheringsbureaus en uitzendbureaus delen de vacatures van hun opdrachtgevers volop. Daardoor is de arbeidsmarkt inmiddels overspoeld geraakt.
Werk zoeken in 2025
Voor werknemers die goed op hun plek zitten is er natuurlijk niets aan de hand. Er kan hooguit een voordeel ontstaan vanuit de cao onderhandelingen waardoor een hoger salaris en betere arbeidsvoorwaarden in beeld komen. Dat is natuurlijk mooi meegenomen maar voor veel werknemers die gelukkig zijn in hun werk is dit louter een bijkomstigheid. Voor de werknemers die niet goed op hun werkplek zitten en voor alle andere werkzoekenden zijn er op de arbeidsmarkt mogelijkheden. Misschien wel binnen de muren van het bedrijf waarin ze werken maar ook buiten deze muren om worden mogelijkheden geboden. Voor werkzoekenden die nog geen arbeidsrelatie hebben zijn de kaders al helemaal breed.
Vanwege de grote hoeveelheid vacatures is het soms lastig om te kiezen wat nu een goede (loop)baankeuze is. Het zoeken naar werk is er door het grote aanbod in 2025 niet gemakkelijker op geworden. Door de grote hoeveelheid vacatures kan er echter bij de werkzoekenden ook een bepaalde kieskeurigheid ontstaan. Men wil niet ‘zomaar’ op elke vacature reageren en heeft het gevoel dat men een bepaalde waarde heeft op de arbeidsmarkt. Deze eigenwaarde is natuurlijk goed maar kan er ook voor zorgen dat men zich overschat voor bepaalde functies. Dan kan de zoektocht naar werk alsnog langer duren.
Arbeidsmigratie
Nederland vormt onderdeel van Europa en is vanuit economisch opzicht verbonden aan buurland Duitsland. In Duitsland merkt men de tekorten aan personeel ook en dan gaat het met name om specifieke functies. Gisteren was er in het NOS journaal een korte rapportage over de manier waarop Duitsland bijvoorbeeld het tekort aan buschauffeurs hoopt op te lossen. Daarvoor kijkt Duitsland letterlijk over de grenzen heen. Niet alleen over de grenzen van Duitsland, ook over de grenzen van Europa. Er worden buschauffeurs uit Kenia en andere Afrikaanse landen opgeleid om in Duitsland werk te verrichten. Natuurlijk het is een ontwikkeling om personeel aan te trekken. Voor mensen uit armere landen heeft Duitsland veel te bieden. Toch is het wel van belang om te weten waarom men naar Duitsland vertrekt en wat er gebeurd met de volgende generaties. In Nederland hebben we gemerkt dat met name de volgende generaties van (gast)arbeiders uit het buitenland in de knel kwamen. Dan lijk je met de eerste groep gastarbeiders een probleem hebben opgelost om vervolgens voor de toekomst een nieuw probleem te creëren.
Uitdaging voor 2025
Uiteindelijk zal men ook in 2025 moeten proberen de problemen op de arbeidsmarkt op te lossen daar waar de problemen ontstaan binnen de maatschappij zelf. Er zijn in Nederland nog vele duizenden mensen die niet aan het werk kunnen komen terwijl ze dat wel zouden willen. De redenen waarom ze niet deel (kunnen) nemen aan het arbeidsproces verschillen. Sommige mensen hebben een beperking of zijn om andere reden geruime tijd niet aan de slag geweest. Weer andere mensen weten niet goed hoe ze moeten solliciteren op deze dynamische arbeidsmarkt die steeds meer digitaliseert. Daarnaast zijn er mensen die met behulp van opleiding, training en andere ondersteuning weer geschikt gemaakt kunnen worden voor de arbeidsmarkt. Echter ook hierbij is aandacht de gouden regel. Wanneer er weinig aandacht is voor deze verborgen groep arbeidskrachten komen ze nooit uit de schaduw van de arbeidsmarkt tevoorschijn. Daar ligt een uitdaging voor 2025.