In Nederland werken in 2017 ongeveer tweehonderdduizend mensen via een zogenaamde payrollconstructie. Werkgevers gebruiken payrollconstructies vaak om bepaalde verplichtingen en verantwoordelijkheden uit handen te geven. Zo worden payrollingsbedrijven ingeschakeld om administratieve lasten voor een bedrijf te verlichten. Verder is een payrollmedewerker een flexwerker. Dit houdt in dat werknemers in een payrollconstructie een flexibel arbeidsverband hebben. Deze werknemers hebben geen vast contract bij de inlenende organisatie.
Naast het feit dat deze werknemers geen vast contract hebben bij het inlenende bedrijf zijn er meer verschillen. Volgens een aantal politieke partijen zouden payrollers ook op het gebied van loon minder ontvangen dan werknemers met een vast contract. Er zou daarom niet sprake zijn van equal pay. Verder zouden ook de arbeidsvoorwaarden achterblijven ten opzichte van collega’s die wel een vast dienstverband hebben bij het bedrijf.
De politieke partijen GroenLinks, SP en PvdA willen dat deze mistanden worden aangepakt maar willen payrolling in Nederland niet verbieden. De politieke partijen willen dat werknemers in een payrollconstructie hetzelfde gaan verdienen als werknemers die rechtstreeks in dienst zijn bij bedrijven waarvoor ze werken. In 2014 werd door de PvdA al een oproep gedaan om payrollers dezelfde arbeidsvoorwaarden te geven als hun collega’s met een vast contract. Een volgend kabinet moet een beslissing nemen over payrolling in Nederland.