Een Mantavloer is een prefab betonnen vloer die in de jaren zestig en zeventig van vorige eeuw werd toegepast als vloer in gebouwen, waaronder woningen, in Nederland. Mantavloeren werden aangebracht tussen 1965 en 1981 en hebben een verhoogd risico op betonschade in de vorm van betonrot. Hierbij roest de wapening van de betonnen draagdelen waardoor de betonnen dekking scheurt en uiteindelijk los knapt. Daardoor worden de dragende delen zwakker en dat kan ernstige gevolgen hebben. Andere prefab betonnen vloeren die dit probleem hebben zijn de zogenaamde Kwaaitaal vloeren die veel bekender zijn. Er zijn echter verschillen tussen Mantavloeren en Kwaaitaal vloeren.
Hoe herken je een Mantavloer?
Een Mantavloer bestaat uit verschillende onderdelen die ook wel elementen worden genoemd. Deze elementen rusten op de fundering van het gebouw. Elk element van een Mantavloer is 120 cm breed. Er wordt ook wel gesproken over een ribcassettevloer. Per element bestaat deze uit twee betonbalken die de ribben worden genoemd. Daarnaast is er tussen deze delen aan de bovenkant een dunne vloerplaat aangebracht. Deze tussenplaat is 5,5 centimeter dik. Deze tussenplaat zit tussen de betonnen ribben. Standaard is er in één plaat een kruipluik aangebracht.
Vanuit de kruipruimte kan men de vloerconstructie bekijken en tot de conclusie komen of er een Mantavloer is aangebracht. Een Mantavloer is een andere vloer dan de eerder genoemde Kwaaitaalvloer. De Mantavloer heeft namelijk elementen van 120 cm breed en de Kwaaitaalvloer heeft elementen van 50 cm breed. Bovendien is de vorm ook anders. De Kwaaitaalvloerdelen hebben namelijk een gebogen vorm. Aan de onder kant zitten bij een Kwaaitaalvloer allemaal boogjes terwijl een Mantavloer uit allemaal rechte platte delen bestaat.
Risico’s van een Mantavloer
Een Mantavloer heeft in grote lijnen dezelfde kans op problemen als een Kwaaitaalvloer namelijk: betonrot. De betonnen elementen van een Mantavloeren zijn voorzien van een bewapening van staal dat ook wel betonijzer of betonstaal wordt genoemd. IJzer oftewel ferro heeft de nare eigenschap dat het in combinatie met vocht en zuurstof gaat roesten. Als men daar ook nog zouten (chloriden) aan toevoegt is dit risico al helemaal groot. Juist dat laatste vormt het grootste risico van de Manatavloer.
Aan het betonmengsel van Mantavloeren is calciumchloride toegevoegd. Deze chloride zorgt er voor dat het betonstaal extra snel gaat corroderen oftewel roesten. Tijdens het roestproces zetten de verroeste delen uit. Daardoor wordt het beton naar buiten gedrukt. Het beton gaat dan op de duur barsten. Na verloop van tijd breken er betonnen delen af en die vallen op de grond. Het gevolg is dat nog meer zuurstof bij het betonstaal komt waardoor betonrottingsproces verder doorgezet wordt. Dit kan de betonconstructie ernstig verzwakken. Problemen met Mantavloeren komen pas na jaren aan het ligt. De bedrijven die de Mantavloeren en Kwaaitaalvloeren hebben geproduceerd zijn inmiddels failliet. De toepassing van calciumchloride in betonmengsels voor vloeren is inmiddels verboden.