Doormiddel van destructief onderzoek worden materialen getest op hun sterkte. Deze onderzoek vorm wordt ook wel afgekort met DO. Er zijn verschillende onderzoeksmethodes die onder destructief testen vallen. De aanduiding ‘destructief’ maakt duidelijk dat het materiaal dat getest wordt na afloop van de test niet meer bruikbaar is. Een materiaal of werkstuk wordt destructief onderzocht om na te gaan wat de kwaliteit is van dit materiaal of werkstuk. Er wordt informatie ingewonnen over de eigenschappen van het materiaal of het werkstuk zodat men weet wat de kwaliteit is van de materialen en werkstukken die op dezelfde wijze zijn geproduceerd of samengesteld als het geteste object. Daarbij wordt bij destructief onderzoek vooral aandacht besteed aan de bezwijkvorm van het testobject.
NDO niet-destructief onderzoek
Als men materiaal wil onderzoeken zonder dit te vernietigen kan men er voor kiezen om een niet-destructief onderzoek uit te voeren. Deze onderzoeken worden ook wel aangeduid met de afkorting NDO. Hierbij wordt het materiaal en werkstuk niet vernietigd. Er zijn voor NDO wel complexere technieken nodig dan de technieken die voor destructief onderzoek worden gebruikt. NDO wordt bijvoorbeeld gedaan doormiddel van röntgenfoto’s of doormiddel van geluidsgolven. Daarnaast zijn er nog verschillende andere varianten van NDO. Destructief onderzoek is over het algemeen eenvoudiger dan niet-destructief onderzoek.
Destructief testen
Na een destructieve test is het materiaal dat getest is onbruikbaar. Dit houdt niet in dat destructief testen zinloos is. Doormiddel van een destructieve test krijgt men informatie over de kwaliteit van een werkstuk. Al een lasser bijvoorbeeld een werkstuk heeft gelast doormiddel van een specifieke lasmethode kan zijn of haar werkstuk destructief worden getest. Na deze destructieve test heeft men een indruk van het niveau van de lasser en de kwaliteit van de lassen die hij of zij aanbrengt in toekomstige werkstukken. Destructief onderzoek wordt niet alleen toegepast bij lassen. Ook materiaal kan worden getest doormiddel van destructief onderzoek. Men kan verschillende soorten destructief onderzoek toepassen zoals bijvoorbeeld:
- Impacttesten
- Vermoeiingstesten
- Hardheidstesten
- Rektesten
Trekproef
Een trekproef is een variant van destructief onderzoek. Doormiddel van dit onderzoek kan men onder andere de treksterkte van een metaal of een metaallegering bepalen. Hierbij wordt een staafje testmateriaal in een machine geplaatst. De machine rekt het staafje testmateriaal op totdat deze uitelkaar breekt. Tijdens deze proef wordt de vervorming van het staafje nauwkeurig in de gaten gehouden. Met behulp van deze informatie wordt een spanning-rekdiagram gemaakt. Uit deze diagram kan worden afgelezen welke eigenschappen het materiaal heeft. Hierbij komen begrippen aan de orde zoals bijvoorbeeld: vloeigrens, treksterkte, elastische rek, elasticiteitsgrens, rekgrens en proportionaliteitsgrens.
Waarom is destructief onderzoek belangrijk?
Destructief onderzoek is belangrijk omdat men goed moet weten wat de eigenschappen zijn van materialen voordat men deze gaat toepassen in constructies. Als men niet weet wat de eigenschappen zijn van materialen bestaat de kans dat er metaalmoeheid optreed en breuk met alle gevolgen van dien. Daarom willen tekenaars, engineers en constructeurs de eigenschappen van metalen goed weten. Destructieve onderzoeksmethodes kunnen een goed beeld geven van de materiaaleigenschappen. Daarnaast is het belangrijk dat de materialen goed aan elkaar worden gelast. Steekproefsgewijs kan men werkstukken van lassers testen op de kwaliteit van de lasverbinding. Deze informatie is belangrijk voor de verzekeraars en de gebruikers van de staalconstructie. Men wil er zeker van zijn dat de constructie conform de normen is ontworpen en gebouwd zodat men er veilig gebruik van kan maken.