Bij de inlenersaansprakelijkheidsregeling is er sprake van drie partijen: de inlener, de uitlener en de inleenkracht. De inlener is een opdrachtgever die een werknemer van de uitlener inhuurt. Deze uitlener is bijvoorbeeld een uitzendbureau. Een inleenkracht kan een uitzendkracht zijn of een gedetacheerde. De overheid wil voorkomen dat uitleners zoals uitzendbureaus de afdracht van loonheffingen en omzetbelasting misbruiken of onjuist navolgen.
De overheid wil de uitlener dwingen om deze loonheffing en omzetbelasting af te dragen. Daarbij kijkt de overheid niet alleen naar de uitlener ook de inlener wordt aansprakelijk gehouden voor het onjuist naleven van de afdrachten van de uitlener. Dit noemt men ook wel de inlenersaansprakelijkheidsregeling.
De inlener aansprakelijk stellen
Doormiddel van de inlenersaansprakelijkheidsregeling wordt ook de inlener van inleenkrachten aansprakelijk gesteld voor de loonheffingen en omzetbelasting wanneer de uitlener van de werknemers deze heffingen niet betaalt of niet afdraagt. Door de inlenersaansprakelijkheidsregeling wordt ook de doorlener van arbeidskrachten aansprakelijk gesteld als de uitlener in gebreke blijft met het betalen van de loonheffingen en omzetbelasting.
Wet Keten Aansprakelijkheid (WKA)
De Wet Keten Aansprakelijkheid (WKA) is een wet die vorm geeft aan de inlenersaansprakelijkheid. In deze wet is vastgelegd dat een hoofdaannemer verantwoordelijk kan worden gesteld als een onderaannemer geen loonbelasting of geen premie volksverzekering en geen werknemersverzekering afdraagt.
In de naam “Wet Keten Aansprakelijkheid (WKA)” wordt duidelijk het woord ‘keten’ benoemd. Daarmee bedoelt men dat de aansprakelijkheid ook het geval is wanneer er een keten van een aantal aannemers wordt gevormd. Elke aannemer die gebruik maakt van ingeleend personeel draagt verantwoordelijkheid voor alle onderliggende ketenen. Het is echter mogelijk om de risico’s van de inlenersaansprakelijkheid te beperken. Dit kan bijvoorbeeld door een verklaring betalingsgedrag en een zogenoemde g-rekening.
Verklaring betalingsgedrag
Zowel de inlener als de doorlener hebben de mogelijkheid om het risico van hun aansprakelijkheid te beperken. Dit kan bijvoorbeeld door een verklaring inzake betalingsgedrag van hun uitlener te vragen en daarnaast te voldoen aan hun administratieve verplichtingen.
G-rekening
Naast de verklaring betalingsgedrag bestaat er verder bij sommige uitleners en onderaannemers de mogelijkheid om een zogenoemde g-rekening te gebruiken. Een g-rekening is een geblokkeerde rekening en wordt gebruikt door inleners en uitleners van arbeidskrachten en aannemers en onderaannemers.
Op deze geblokkeerde rekening wordt het deel van het factuurbedrag dat is bestemd voor de loonheffingen en omzetbelasting gestort door de opdrachtgever of inlener. Daardoor kan de inlener de financiële gevolgen van een aansprakelijkstelling beperken.
Geld op de g-rekening
De g-rekening staat echter niet op naam van de opdrachtgever of inlener. De inlener of aannemer stort alleen het deel van de aanneemsom dat bestemd is voor loonheffingen en omzetbelasting op de g-rekening. De onderaannemer of uitlener kan vanaf de g-rekening alleen geld overmaken naar de belastingdienst om de loonheffing te betalen van de uitgeleende krachten. Hierop kan een uitzondering plaatsvinden wanneer de onderaannemer of uitlener zelf het desbetreffende personeel ook via een andere uitlener inhuurt. Dan ontstaat er een zogenoemde keten met een ketenaansprakelijkheid. In dat geval mag de onderaannemer het bedrag van de g-rekening overmaken naar de g-rekening van de derde partij waar het personeel van wordt ingeleend.