Wet Arbeidsmarkt in Balans en ketenbepaling

De wet Arbeidsmarkt in Balans heeft als belangrijkste doelstelling het scheppen van een balans tussen het aantal vaste werknemers en het aantal flexwerkers op de arbeidsmarkt. Flexwerker is echter een breed begrip. Uitzendkrachten zijn flexwerkers maar payrollers, gedetacheerden en werknemers met een tijdelijk contract of nul-urencontract worden ook tot de flexwerkers gerekend. Voor de werknemers die op flexibele basis werken bij een bedrijf is de zogenaamde ketenbepaling van belang.

Deze ketenbepaling bepaalt hoeveel tijdelijke contracten een werknemer kan ontvangen van een werkgever voordat een vast contract verstrekt zou moeten worden. Deze ketenbepaling wordt met de invoering van de Wet Arbeidsmarkt in Balans verruimd. In 2019 kan een werkgever nog in een periode van twee jaar in totaal drie aansluitende tijdelijke contracten aanbieden. Deze periode wordt langer gemaakt. Vanaf 1 januari 2020 kan een werkgever drie contracten aanbieden in een periode van drie jaar. Dit is in de Wet Arbeidsmarkt in Balans vastgelegd.

Het is echter mogelijk dat men in de collectieve arbeidsovereenkomsten van bedrijven gaat afwijken van deze regel. Dat betekent bijvoorbeeld dat in sommige cao’s het mogelijk is dat werknemers eerder in aanmerking komen voor een vast contract. Dat is afhankelijk van de afspraken die werkgevers en vakbonden zijn overeengekomen tijdens de totstandkoming van een cao. Het is daarom altijd belangrijk om navraag te doen bij een bedrijf over de collectieve arbeidsovereenkomst waar het bedrijf onder valt. Dan kan ook worden uitgezocht hoe de ketenbepaling precies is vertaald in deze cao.