De Wet Arbeidsmarkt in Balans zorgt voor meer onzekerheden bij werknemers in Nederland. Flexkrachten worden door de WW-premiedifferentiatie duurder ten opzichte van vaste krachten. Daardoor staan bedrijven voor de keuze of ze flexwerkers een vast contract gaan geven, laten vertrekken of de hogere kosten voor flexkrachten lief gaan nemen. Omdat bedrijven in 2020 een onzekere tijd tegemoet gaan zullen flexkrachten dit ook gaan merken. Bedrijven aarzelen om vaste contracten te verstrekken en staan ook niet te springen om hogere WW-premieafdrachten te betalen voor flexkrachten. Daardoor is de kans groot dat ze afscheid gaan nemen van flexkrachten zoals uitzendkrachten, payrollers en oproepkrachten.
Daarnaast gaan ook vaste krachten een onzekere tijd tegemoet. Het wordt namelijk goedkoper om afscheid te nemen van vaste krachten. Bovendien wordt het ook nog makkelijker om afscheid te nemen van vaste krachten. De dossieropbouw hoeft minder grondig op één ontslaggrond te worden gericht. In plaats daarvan kan ook een culminatiegrond worden gehanteerd waarbij meerdere ontslaggronden die gedeeltelijk onderbouwd zijn worden gecombineerd. Vooral voor vaste krachten die ouder zijn en een langdurig dienstverband hebben bij een bedrijf wordt 2020 een onzeker jaar onder de Wet Arbeidsmarkt in Balans. Het ontslaan van vaste krachten in deze categorie wordt aanzienlijk goedkoper ten opzichte van 2019. Sommige arbeidsjuristen verwachten een ware ontslaggolf in 2020 ten gevolge van de WAB.