Het gebruik van Engelse woorden neemt toe in kantoorfuncties in Nederland. Hoewel de persoon die deze woorden gebruikt vaak interessant wil overkomen wordt dikwijls precies het tegenovergestelde bereikt. Mensen ergeren zich aan de woordkeus van leidinggevenden die denken dat ze door Engelse woorden modern, capabel en hip overkomen. NRC-columniste Japke-d. Bouma heeft aan haar lezers gevraagd om een aantal ‘jeukwoorden’ in te sturen. Er zijn verschillende reacties binnen gekomen. Volgens haar is het grootste ‘jeukwoord’ het woord of uitdrukking ‘deep dive’ dat wordt gebruikt voor het doen van grondig onderzoek of een langdurige vergadering.
Daarnaast heeft ze het over andere woorden die ook als overdreven termen worden beschouwd op de werkvloer. Een voorbeeld van een woord dat veel irritatie opwekt is het woord ‘call’, men gaat bijvoorbeeld “even een call in”. Ook het woord reminder wordt binnen veel bedrijven gebruikt op kantoor. Men “stuurt even een reminder”. Daarnaast worden ook invites gestuurd. Het woord invite wordt ook gebruikt. Voor al deze woorden bestaan ook prima Nederlandse woorden. Toch is er een bepaalde drang van bepaalde mensen om Engelse termen te gebruiken. Tot zover de bevindingen van J. Bouma over dit onderwerp.
Het is bekend dat het gebruik van een bepaald jargon invloed heeft op een bedrijfscultuur. Zodra je als leidinggevende een bepaalde vorm van jargon gaat invoeren heeft dat een effect op het personeel. Een klein deel van het personeel zal wellicht voor korte duur overdondert raken van ‘dure woorden’ maar na verloop van tijd zal deze reactie plaatsmaken voor sarcasme. Het geforceerd gebruik van Engelse termen kan zelf lachwekkend zijn. Men kan zich afvragen wat een persoon met bepaalde uitdrukkingen en woorden wil bereiken.
Hierbij kun je denken aan termen zoals blue collar en white collar. Ook woorden zoals specials en brand zijn woorden die onnodig in het Engels worden genoemd evenals de enorme hoeveelheid functies voor leidinggevenden die in het Engels worden genoemd. Heeft dit te maken met de internationalisering? Wellicht een klein deel maar voor het overgrote deel wil men graag interessant en modern overkomen. Iemand die te pas en te onpas Engelse termen gebruikt voor alledaagse dingen wordt al snel beschouwt als een praatjesmaker.