Wat zijn coördinatieverbindingen of (metaal)complexen?

Chemische verbindingen die bestaan uit één of meerdere overgangsmetalen of één of meerdere liganden worden coördinatieverbindingen genoemd of (metaal)complexen. Overgangsmetalen zijn en speciale groep metalen waarvan de atoomnummers zijn ingedeeld in het D-blok van het periodiek systeem der elementen.

Een ligand is een negatief molecuul, een neutraal molecuul of een ion met een vrij elektronenpaar. Een ligand kan worden gebruikt om een binding aan de gaan met metalen of metaalionen. Men spreekt dan van een metaal-ligandbinding. Deze ligandverbinding kan ook worden beschreven als een interactie tussen een Lewiszuur en een Lewisbase. Deze termen voor bepaalde basen en zuren komen uit de zuur-basetheorie van Gilbert Lewis. Een Lewisbase is volgens deze theorie een molecule of ion dat beschikt over vrije elektronen. Deze kunnen worden gebruikt om een chemische binding aan te gaan met een Lewis-zuur. Bindingen tussen metaalionen en ligand zijn covalente bindingen en hebben een partieel ionair karakter. Het elektronenpaar dat voor de binding zorgt is alleen afkomstig van de ligand oftewel de Lewisbase. Een Lewisbase is een elektronenpaardonor.

Een coördinatieverbinding  kan neutraal zijn, deze niet geladen verbinding noemt men coördinatieverbinding. Indien een coördinatieverbinding geladen is spreekt men ook wel van een complex ion. De complex ion heeft een negatief of een positief tegenion bij zich. Coördinatieverbindingen hebben over het algemeen een specifieke kleur en hebben daarnaast bijzondere magnetische eigenschappen.