NEN-EN 1090-1 en NEN-EN 1090-2: CE- markering van staalconstructies

Een tijd geleden zijn de NEN-EN 1090-1 en de NEN-EN 1090-2 aangepast en opnieuw vastgelegd. Staalbedrijven kregen tot 1 juli 2014 de tijd om hun bedrijfsvoering aan te passen aan de eisen van de NEN-EN 1090-1 en de NEN-EN 1090-2. De periode tot 1 juli 2014 wordt ook wel de consistentieperiode of overgangsperiode genoemd. Sinds 1 juli 2014 moeten alle onderdelen van een dragende staalconstructie voorzien zijn van een zogenaamde CE-markering.

Wat is een CE-markering voor staalconstructies?
Een CE-markering kan niet worden beschouwd als een keurmerk of certificaat. Deze markering kan echter worden beschouwd als een verklaring van de fabrikant die de dragende delen produceert. De CE-markering geeft namelijk aan dat alle producten die door de fabrikant worden gemaakt voldoen aan alle  constructieve eisen die in de voor het bedrijfsproces relevante normen zijn vastgelegd. De relevante normen voor de staalconstructie en de aluminium constructie zijn vastgelegd in de NEN-EN 1090.

Waarop is een CE-markering van toepassing?
Een CE-markering is van toepassing op alle onderdelen waaruit de dragende staalconstructie is samengesteld en is daarnaast ook van toepassing voor de staalconstructie als geheel. Dit houdt in dat zowel de leverancier van het eindproduct als alle toeleveranciers voor het eindproduct onder CE-markering moeten leveren.

Waarom een CE-markering voor bouwproducten?
Een CE-markering voor bouwproducten is geen keuze maar een verplichting. Vanaf 1 juli 2014 moeten alle onderdelen van een dragende staalconstructie zijn voorzien CE-markering conform NEN-EN 1090. Bouwproducten die hier niet aan voldoen mogen niet meer worden verkocht en gebruikt. Het verplicht stellen van de CE-markering heeft voor veel betrokkenen op de bouw gevolgen.

Zo zullen ontwerpers en ingenieursbureaus rekening met de CE-markering moeten houden. Ook fabrikanten, constructiebedrijven, montagebedrijven en lasbedrijven krijgen te maken met de CE-markering. Lassers zullen zich moeten houden aan de lastmethodekwalificaties van het bedrijf waarvoor ze werken. Daarom zullen lassers gecertificeerd moeten worden voor specifieke lasprocessen.

Toepassing materialen NEN-EN 1090-1 en NEN-EN 1090-2
De NEN-EN 1090-1 en NEN-EN 1090-2 zijn normen die bedoelt zijn voor bedrijven die bewerkingen uitvoeren op basisproducten voor het produceren staalconstructieonderdelen en aluminiumconstructieonderdelen. Hierbij kan men denken aan H-balken en verschillende andere profielen. Ook pilaren en bevestigingsmaterialen vallen onder de NEN-EN 1090-1 en NEN-EN 1090-2 richtlijnen.

De verschillende partijen die in de vorige alinea zijn genoemd kunnen ook te maken hebben met deze materialen en zullen daarom zich moeten houden aan de NEN-EN 1090-1 en NEN-EN 1090-2 anders voldoen ze niet aan de CE-markering.

FPC-gecertificeerd
Er zijn verschillende richtlijnen waar een bedrijf aan moet voldoen om hun producten in aanmerking te laten komen voor een CE-markering. Een belangrijke eis is dat de fabrikant FPC-gecertificeerd. De afkorting FPC staat voor Factory Production Control. Deze certificering wordt gedaan door een aangewezen instelling, in het Engels een Notified Body, gedaan.