Wat is inlenersaansprakelijkheid?

Inlenersaansprakelijkheid is een wettelijke regeling die bepaald dat een inlenende partij verantwoordelijk gehouden kan worden voor het in gebreke blijven van een uitlener bij het uitbetalen van loonbelasting of premies. Even een voorbeeld om dit te illustreren:

Een bouwbedrijf leent van een uitzendbureau tien uitzendkrachten in. Het uitzendbureau blijft in deze situatie de feitelijke werkgever en is verantwoordelijk voor het betalen van loonbelasting of premies over deze uitzendkrachten. Als het uitzendbureau hierbij in gebreke blijft dan kan ook de inlenende partij, in dit geval het bouwbedrijf, hiervoor aansprakelijk worden gesteld. Dit houdt in dat het bouwbedrijf door de wet verplicht kan worden om deze premies en loonbelasting alsnog te voldoen.

Ketenaansprakelijkheid
De inlenersaansprakelijkheid is een Ketenaansprakelijkheid. Hierbij wordt de aansprakelijkheid in een keten doorgegeven van onderaannemer op de hoofdaannemer. In het geval van de inlenersaansprakelijkheid gaat het om de niet betaalde loonbelasting of premies te verhalen op de inlenende partij. De inlenersaansprakelijkheid is een onderdeel van de invorderingswet 1990.

Invorderingswet 1990
Deze wet is ingevoerd op 30 mei 1990 door de overheid omdat de belastingdienst in een aantal gevallen de premies en belastingen niet ontving van bedrijven. Dit kwam bijvoorbeeld omdat de onderaannemers of de uitlenende partijen zoals uitzendbureaus failliet gingen of om andere redenen hun verplichtingen niet nakwamen. De invorderingswet 1990 is overigens niet alleen gericht op de inlenersaansprakelijkheid.  Met de invorderingswet 1990 zijn de invordering van alle rijksbelastingen, met uitzondering van invoerrechten en accijnzen, geregeld.

Beperken risico inlenersaansprakelijkheid
De inlener draagt financiële risico’s door de inlenersaansprakelijkheid. Ondernemers willen over het algemeen risico’s beperken en dat is ook mogelijk in dit geval. Een opdrachtgever of aannemer kan een verklaring inzake betalingsgedrag verlangen van een uitlener (uitzendbureau onderaannemer).

Daarnaast kan een opdrachtgever ook een deel van het factuurbedrag voor de uitlener storten op een zogenoemde g-rekening. Hierop kan alleen het bedrag worden gestort dat bestemd is voor loonheffingen en omzetbelasting storten. De uitlener kan zelf niet aan het bedrag op de g-rekening komen omdat een g-rekening een geblokkeerde rekening is. De bedragen die op de g-rekening staan worden rechtstreeks aan de belastingdienst betaald. Er is hier wel een uitzondering op.

Als de uitlener de arbeidskrachten ook heeft ingeleend van een andere partij (andere uitlener) dan kan het bedrag op de g-rekening over worden gemaakt aan die uitlener. Zo verschuift het bedrag op de g-rekening naar een andere g-rekening om uiteindelijk te worden betaald aan de belastingdienst. Dit inlenen en doorlenen zorgt voor een zogenoemde keten. De aansprakelijkheid verschuift in deze keten door naarmate er meer ‘schakels’ worden toegevoegd. Daarom heeft men het ook wel over ketenaansprakelijkheid.